We zijn inmiddels weer thuis. Op zaterdag 3 augustus zijn we om 19:00 vertrokken vanuit Stralsund. Die dag heb ik de kinderen met de trein naar huis gebracht. Daarna gaan we gelijk weg. We hebben een schema, de zus van Chantal trouwt op vrijdag 9 augustus en daar willen we graag bij zijn. Er lijkt in de loop van de week een weergaatje te zijn met noordelijke windrichtingen, daarvan willen we gebruikmaken.
Van alle grotere havenplaatsen die we in deze trip hebben aangedaan hebben we het meeste plezier gehad in Stralsund. Een mooie stad, leuke horecagelegenheden, mooie historische gebouwen en musea, goede infrastructuur verbindingen en een hele leuke sfeer, er zijn voortdurend festiviteiten in de zomer. Enige nadeel, veel kinderkopjes in het historische oude stadscentrum en dat vinden onze vouwfietsjes niet fijn.
De supermarkt in het centrum bezorgt de boodschappen bij de boot en levert iedere ochtend om 8:00 verse broodjes. Leuke service!
We vertrekken in de wetenschap dat de wind gelijdelijk zal afnemen en dat we na Darsser Ort een zwakke wind tegen krijgen. Chantal houdt niet van varen in de nacht. Ze heeft geen goed schemerzicht en houdt niet van de verassingen die wij altijd meemaken. Keer op keer roep ik dan dat er deze keer geen kans is op slecht weer, dat het materiaal is nagekeken en alle voorraden zijn aangevuld.
Voor vertrek bunkeren we voldoende diesel voor de hele reis (denken we). Het is circa 60 uur varen naar huis en we hebben voor bijna 30 uur diesel aan boord, want onze 17 hp Volvo Penta verbruikt tussen de 1.5 en 1.75 liter per uur. Natuurlijk gaat het lukken om de helft van de tijd te zeilen…
Vaak wisselen we elkaar om de 2 uur af aan het roer. Dat is op de heenreis niet zo goed bevallen, we zijn hondsmoe aangekomen. Daarom gaan we nu proberen om ongeveer 4 uur te slapen om de beurt. We spreken af dat we samen varen tot en met het verlaten van Rügen, tussen Bock en Hiddensee. Het is op dat moment nog net niet echt donker, fijn omdat lang niet alle tonnen verlicht zijn.
Chantal neemt de eerste wacht van 10:30 tot 01.30, ik neem het dan over van haar voor de hondenwacht.
We zeilen hoog aan de wind met ongeveer 3 bf, de motor staat bij omdat het met 35 graden net bezeild is. De schipper slaapt met één oog open en wordt op een gegeven moment wakker van het voortdurende geklapper van de zeilen. Trimmen is nodig, omdat de wind draait naar nog meer tegen. Als ik ga kijken zie ik tot mijn verbazing dat de verstaging aan lijzijde zwabbert in de avondlucht. Bij controle blijken 3 van de 2 bakboordstagen heel erg los te zitten. Hoe het kan? We hebben alles voor vertrek uit Nederland zoveel mogelijk perfect gesteld en strak aangezet. De stagen zitten zo los dat als we overstag zouden gaan op dit moment de mast met zeilen en alle tuigage ongetwijfeld over boord zal gaan…
Duss… Schipper haalt zaklamp uit kajuit, de nodige steeksleutels, wat extra lijnen om zichzelf te zekeren, deklichten aan en verdwijnt in het duister naar de voorplecht met de mededeling dat deze koers ten opzichte van de wind vastgehouden moet worden en dat ie hoopt dat we de tuigage aan boord kunnen houden. Betonschaar ligt klaar.
Bij controle blijkt de stag niet gebroken of losgeslagen van puttings. Om een of andere reden zijn ze losgedraaid, mogelijk omdat we bij het motorsailen de kegel aan een lijn langs de verstaging omhoog getakeld hebben. De kegel is gaan draaien en heeft vermoedelijk het probleem veroorzaakt.
Zorgvuldig stelt de schipper stag voor stag alles opnieuw op. Omdat het donker is, de boot tekeer gaat op de golven en er veel water overkomt duurt dit even. We hebben maar een complete set steeksleutels en daar zijn we zuinig mee, dus duurt het even. Chantal zit in spanning aan het roer, na 3 kwartier komt de schipper terug in de kuip met de melding dat het probleem is opgelost. Na ook aan stuurboord gecontroleerd te hebben gaat de schipper zijn resterende uurtje slapen. Dat is dus niet goed voor de nachtrust.
Vanwege een verkeersscheidingsstelsel is de route na het passeren van Darsser Ort niet meer bezeild en gaan we met grootzeil motorsailen bijna in de wind op. Stampend op naar Fehmarn of Kieler Förde. Chantal wordt zeeziek, de schipper blijft alleen over. Geen feest.
We besluiten uiteindelijk om in de Kieler Förde, net als op de heenreis, Laboe aan te lopen. Hier kunnen we makkelijk diesel tanken, dat is nodig want we hebben tijdens 75% van de tocht van 24 uur de motor aan gehad.
Om ongeveer 20:00 komen we aan bij Laboe. Op de heenreis hebben we ervaren dat de mooie perfecte jachthaven dan al overvol is en in de verenigingshaven nog plaatsen zijn. Daar is ook het bunkerstation dus gaan we daar naar toe.
We vinden een mooie plek met zicht op de dieseltanklocatie en eten wederom tapas bij hetzelfde restaurant dat de keuken zo mooi lang open heeft. Aan de haven zit een mooi zelfbedieningsvisrestaurant van goede kwaliteit, altijd overvol, daar willen ze ons rond 21:00 eigenlijk niet meer hebben. We mogen nog maar deel van de kaart bestellen en krijgen dan ook nog te horen dat het minstens 30 minuten duurt. Dat is helemaal niet erg, maar we voelen ons niet welkom meer en gaan weer weg. Bij het bunkerstation kun je ook het havengeld betalen. Op maandag vertrekken we rond 5:30, op naar Cuxhaven, we gaan gebruik maken van het weergaatje op dinsdag en woensdag. Het bunkerstation wordt bedreven door de visserijvereniging, je kunt er verse zalm krijgen uit eigen zeekwekerij.
Duitsers staan overal netjes in de rij, maar bij bruggen en sluizen probeert er altijd eentje om er tussendoor te naaien. We liggen al vroeg te wachten bij Holtenau, maar pas na 2 uur zijn we door de sluis. Bah, wat een vervelend saai stuk water, dat Noordoostzee Kanaal. Als je hier vaker bent geweest en het samen met grote schepen varen routine is geworden wordt het vechten tegen de slaap. Stuurautomaat aan, tegen de wind in motoren, gedichten lezen (Ringelnatz is op, nu Marsman) en om de paar minuten even de koers controleren.
Stralsund
Zondag
korte gevechten
van smalle schepen
in ommuurde verten
Rügen
sluimerend slagschip
dat eeuwig voor anker
den dag verspert
avond
kalmte
wakende hert
(H. Marsman)
Zo rond 19:30 komen we aan in Cuxhaven. Helemaal kapot, onderweg blikvoer gegeten. De schipper haalt weerberichten op en doet tochtplanning. We besluiten om de volgende ochtend nog even te gaan winkelen in Cuxhaven en om rond 15:00 met de ebstroom mee naar buiten te gaan. We moeten dan tot aan de Elbe 1 laverend motorsailen op de recreatiestrook aan de groene kant van de Elbe. Daarna hebben we het bezeild tot de wind zal wegvallen. Bij Schiermonnikoog krijgen we dan de vloedstroom nog net even mee naar binnen. Dat is het plan. Zit het tegen dan lopen we onderweg Norderney aan.
We bezoeken het ‘Lotsenviertel’ achter de dijk bij de jachthaven. Vinden we niet zoveel aan. Daarom fietsen we door naar het centrum. Ook niet zo bijzonder. Zoals in veel Duitse steden veel nieuwbouw, onder andere vanwege oorlogsschade. We zoeken een supermarkt, slager enzo, die zijn in Duitsland in het centrum nog maar spaarzaam te vinden. We komen uit bij de Reaal. Die een reusachtig aanbod heeft van allerlei verswaren. Je vindt de Reaal door bij de dijk linksaf te fietsen tot je rechtsaf moet. Bij de verkeerslichten ga je links, je ziet de winkel dan achter de vlaggen. Oriëntatiepunt; de oude watertoren. Cuxhaven vormt een mooie nautische omgeving, langszij de jachthaven ligt een schip van een paar honderd meter lengte.
Ook op het NOK verstoken we diesel. Vanaf Cuxhaven is het nog ongeveer 20 tot 24 uur varen naar Lauwersoog. Daarom vullen we de hoofdtank van 35 liter nog maar eens en laten we de reserve van 20 liter gewoon staan. Je weet maar nooit.
De tocht zelf verloopt zoals een tocht door de Duitse bocht dat vaak doet. Wisselende windrichtingen en windsterktes, soms op het randje van teveel, soms windstil. Bij het verlaten van de Elbe hebben we 6 bf op de kop. Dat is wel genoeg. De schipper geniet van de swell met de metershoge lange en trage golven, beangstigend indrukwekkend in de nacht maar ook wel genieten als je weet dat het veilig kan, als het zo blijft.
We kunnen een tijd zeilen totdat de wind doordraait van noordwest naar noord, wat gunstig is, maar helaas neemt de windsterkte eerst af tot 2 bt om dan te gaan liggen en om vervolgens vanuit noordoost weer op te steken. We zijn dan bij het westgat, door de windstilte en te lang doorzeilen met te weinig wind hebben we tijd verloren. We zijn daarom iets later en krijgen de Ebstroom tegen op het Zoutkamperlaag. De wind neemt toe tot 6 bf wederom op de kop en het gaat regenen, grote druppels, hard, of was het hagel….
Zo ongeveer om 14:30 passeren we de sluizen, we mogen meevaren met een wachtend treintje. Om 16:00 zijn we in onze thuishaven.
Vinden we dit leuk, dat is halverwege altijd de vraag. Nou, als er iemand zeeziek wordt is het antwoord al snel NEEN. Als de route niet bezeild blijkt te zijn, wat een deel van tijd vaak zo is, dan wordt het al snel minder leuk. Zeilen, gaan op eigen kiel met het perpetuum mobile van het weer is toch het mooiste wat er is. Tropische temperaturen, prachtige stranden, ondergaande zon en een lekker slokje; soms is het allemaal heel mooi.
De kinderen worden groter en vinden daarom de boot te klein, maken ruzie als ze wakker worden. Een halve dag varen is wel in orde, maar bij meer dan 6 uur vindt men het wel genoeg. Eén waldag tussendoor blijkt achteraf het minimum, voor ons als gezin zijn 2 of 3 waldagen beter. De actieve dag in het midden. Onze boot heeft een kruissnelheid van 5 tot 6 knopen. Dat is niet veel als het tegenzit. Op kortere golven gaan we stevig tekeer, gelukkig draait de boeg net op omhoog voordat de golf breekt.
Een niet bezeilde koers, materiaalpech, gebrek aan voorspoed in de nacht, angst of zeeziekte: het is al snel niet leuk meer dat zeezeilen.
Toch blijft de zee roepen, het verlangen naar dat ene moment; onder vol zeil, huizenhoge golven afrijden en vallende sterren tellen in de nacht. Daar doen we het dan toch maar weer voor. Ook een volgende keer!
Tijdens deze reis hebben we materiaal verzameld voor een nautische reisgids Mecklenburg – Vorpommern (Kieler Bocht, Lübecker Bocht, Rügen en Usedom). Geen vaarwijzer. We zijn nog niet klaar, maar gaan er wel wat mee doen. U hoort nog van ons!
ermoeiende tocht waarin altijd onverwachte dingen gebeuren.
Rondje Oostzee met de Calenture! 