Archive for the ‘feeling 920’ Category

Kaartplotter, onze ervaring…

7 september 2010

Heel handig een kaartplotter, maar er zitten wel nadelen aan. We hebben op onze reis verschillende navigatiemiddelen gebruikt, waaronder een Raymarine A50 plotter.  Onze conclusie is dat niet één van de navigatiemiddelen op zichzelf de perfecte oplossing vormt, de combinatie werkt voor ons het beste. Welke bijdrage levert nu de plotter?

De plotter gebruiken we vooral om vanuit de kuip, vanaf het roer te kunnen zien wat onze positie is. De plotter is gemonteerd boven de ingang van de kajuit en zit dus op ongeveer 2 meter afstand van de stuurstand. Omdat de A50 ongeveer 5.7 inch groot is een klein scherm. Achteraf voor ons te klein om echt goed te kunnen gebruiken.

We hebben voor de Raymarine gekozen nadat we op het FEC alle beschikbare apparatuur uitgeprobeerd hebben en het gebruiksgemak van de Raymarine boven alles uit blijkt te steken, ook het grafische beeld is naar verhouding goed.

Om goed op het juiste detail niveau te kunnen zien welke gegevens op de positie relevant zijn moet behoorlijk worden ingepanned (inzoomen), bijvoorbeeld om boeien, ondieptjes en rotsen te zien. Doe je dat dan ben je het overzicht kwijt. In- en uitzoomen kan soms vrij veel tijd vragen van het apparaat, voorals als er veel gegevens zijn, bijvoorbeeld vanwege veel AIS verkeer.

Het meten van afstanden en het plannen van routes met een plotter vinden we niet echt handig. Waypoints vinden we een wat ouderwetse manier om dit te doen, het instellen ervan kost teveel programmeertijd.

In bepaalde situaties zoals bijvoorbeeld bij het oversteken van een verkeersscheidingsstelsel zijn de AIS symbolen wel zichtbaar maar is het op het scherm moeilijk om de gegevens te bekijken, je moet er op klikken, vaak valt een deel van de box met info dan deels van het scherm. Het voorspellen van een potentiële aanvaringskoers met de plotter vinden we niet handig. Er wordt maar een beperkte set aan AIS gegevens weergegeven.

Wij vinden de plotter vooral een heel handig middel als het of gaat om het hele grote overzicht of om de grootste details. Groot overzicht bijvoorbeeld om te kijken of de COG over bijv. 10 mijl nog steeds een juiste nadering van een haven opleverd, een detail overzicht bijvoorbeeld bij het naderen van een haven, het passeren van een smal vaarwater of een ondiepte.

Opgemerkt moet worden dat grote delen van de zweedse scherengebieden niet gekarteerd zijn. Beneden de 3 meter diepgang ontbreken de details omdat er gewoon geen kaartgegevens zijn. Althans, in de Navionics EU map die wij standaard bijgeleverd gekregen hebben, maar ook niet op de Zweedse Jachtkaartensets (later meer over varen in Scheren).

Wat we echt storend vinden is dat van sommige locaties de GPS positie wel exact klopt maar dat de kaartdata daar niet exact mee overeenstemmen. We hebben meerdere keren meegemaakt dat juist bij kleine havens, waar niet veel boeien, bakens of andere nautische hulpmiddelen zijn, de kaart en de positie niet overeenkomen. Zo moesten we bij Lickersham over een kade naar binnen varen (op de kaart dan), in het schemerdonker toch niet echt leuk. Ook bij Utklippan lagen we volgens de plotter op de rotsen aan de kade, hier aangekomen met Bf 6, veel schuim, dan is exactheid ook wel fijn…

Situaties met mist, slecht zicht en de nacht zijn voor ons de momenten om de plotter graag te willen gebruiken. Omdat het soms kan zijn dat het beeld niet klopt is dus altijd tenminste één andere navigatie optie nodig waarmee snel te controleren is of het plotterbeeld klopt.

Overigens vertoond onze plotter een aantal technische mankementen. Die zijn pas onderweg aan het licht gekomen. Bij het opstarten wordt niet de GPS datum gebruikt maar een systeemproductiedatum, resetten en alles opnieuw instellen is de workaround die werkt. Kost wel iedere dag 3 minuten…. Het apparaat kan bovendien geen heading berekenen, wel een COG, maar die is vertraagd. Raymarine is behulpzaam geweest, vervanging onderweg behoort tot de mogelijkheden, wij hebben echter niet de tijd kunnen nemen om er een paar dagen voor bij een servicepunt te blijven liggen. Over de service vanaf de thuisbasis later meer.

Advertentie

Brandstof onderweg, onze ervaring…

5 september 2010

We hebben wat afgemoterd onderweg. Veel tegen de lichte Oostenwind in gemotorsailed of vanwege een totale blakte op de motor gevaren. Vrijwel na iedere tocht de dieselvoorraad aangevuld ‘kun je tanken dan doen’, is ons devies. Niet meegenomen in de begroting vooraf, maar wel een aanzienlijke post, wij verbruiken met onze 17 hp Volvo Penta 1.5 L per uur, dus iedere 2 vaardagen 20 L á 30 eu.

Dat tanken gaat soms makkelijk, maar vaak ook niet. De jachthavens in het Oostblok hebben meestal geen eigen dieselpomp. Wij tanken alleen als heel duidelijk is dat de brandstof bedoeld is voor jachten. Twijfelgevallen, bedoeld voor de visserij, wij beginnen er niet aan. We willen voorkomen dat een teveel aan verontreinigingen, roest en dergelijke, onze leidingen en filters verstopt. We hebben niet heel scherp op de kleur van de brandstof gelet, dat gaat vaak ook niet met het pistool in de tank, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het niet altijd groen was.

Dus vaak met het tankje (20 L) achterop de vouwfiets gewoon tanken bij een tankstation. Een absolute aanrader is dan een of andere manier om de diesel vanuit de reservetank zonder morsen in de vaste tank te krijgen. Wij hebben daarvoor een slang gebruikt die aan een kant een ventiel heeft. Een paar stotende bewegingen in de tank met de slang en de brandstof komt omhoog, totdat ze over het dode punt heen is en de diesel als gevolg van de ‘wet op de communicerende vaten’ vanzelf gaat stromen.

Vlak voor ons vertrek zijn we door de havenmeester van onze jachthaven Lunegat (Rob bedankt!) getipt om een biocide te gaan gebruiken om verstoppingen als gevolg van bacterievorming te voorkomen.

We hebben één keer duidelijk gezondigd hebben tegen bovenstaande veilig tanken ‘principes’, op Ruhnu (zie blog ‘De mensen van Saaremaa en Ruhnu!?!’). Prompt enkele dagen later, een slijmerige stroopachtige substantie onderin de reservetank (nog niks toegevoegd) en veel zwevende deeltjes, roest.

In de waterkampioen van deze week (No 17) staat een artikel over Dieselbacteriën waarin allerlei ingewikkelde technische manieren genoemd worden om bacterievorming in de tank te voorkomen. Een 2e tank inbouwen (belachelijk) of allerlei extra filters (kan), maar preventief een additief toevoegen wordt niet genoemd.

Een additief is duur in aanschaf maar er is heel weinig van nodig per volle tank, wij hebben de hele reis geen enkel probleem gehad met de brandstofvoorziening. Ik zou het maar doen, preventief een additief toevoegen, bijvoorbeeld Diesel Plus.

Windvaan eindelijk gebruikt!

14 juli 2010

We hebben voor de reis een gebruikte windvaan aangeschaft, Navik van Plastimo, niet meer in productie, wel geliefd bij een grote groep zeilers, vooral bij wat kleinere schepen, zo tot 32 voet. We kunnen hiermee de wind de boot laten sturen, en zelf even wat anders doen.

Je zet de zeilen, stelt de windvaan in op een bepaalde koers t.o.v. de wind, verbindt twee lijnen aan de helmstok en klaar. Geen electriciteit nodig, geen gezoem, zeilen en sturen op de wind. Mooi gevoel van eeuwig door kunnen, vrijheid.  Wij hebben tot nu toe erg veel wind tegen gehad en heel veel windstilte of vrijwel geen wind en dan werkt de windvaan niet.

Gisteren wind, dus we hebben de windvaan eindelijk kunnen gebruiken. Leuk, wind, dachten we, de lol heeft een uur geduurd. Toen passeerde een koufront met windstoten en regen, werd het toch ook nog even spannend met 2 riffen in het grootzeil en de genua weggehaald. Lastig bij het oversteken van de verkeersscheidingsstelsels, omdat daar alleen een loodrechte koers gevaren mag worden. Al is het wel onze indruk dat men zich daar in Polen niet altijd even strikt aan houdt, we zien bovendien geen bewakingsschepen zoals bij ons.

Filmpje is vooral qua geluid wat behelpen, de wind blaast langs de microfoon, moeten we nog eens zien op te lossen met losse mic ofzo…

Oh ja, op de heenreis ligt de Arneborg van Wagenborgen uit Delfzijl voor anker in de Danziger Bucht, nu ligt het schip te laden in Gdansk.

Klus op grote hoogte…

14 juli 2010

Soms schiet er wel eens wat los, bij hijsen halfwinder of zoiets, na verloop van tijd hanger er een aantal vallen ongebruikt in de top bij ons, dus daar moeten we nog wat aan doen voor vertrek. Chantal is bij ons degene van het klimmen, bovendien kan ik haar makkelijker tillen dan zij mij, dus zij gaat meestal met de ‘broek’ de mast in om de klus te doen. De val van het grootzeil gebruiken we dan als hijslijn en een andere val als borglijn. Die laatste halen we dan telkens bij, daarmee is er altijd dubbel gezekerd.

Het is wel hoog en de boot daarbeneden is dan wel klein. Een kleine beweging beneden geeft een slinger boven, dus niet te lang blijven…. We zijn er nu technisch weer helemaal klaar voor.

Eindelijk weg en dan toch traantje..

27 juni 2010

Tsja en dan gaan we weg. Na al die voorbereiding eindelijk zou je kunnen zeggen. Relatief kort, geen echte vertrekkers, geen sabbattical, wél hele lange vakantie….

Nog even binnenkijken, koffie met koek. Er gaan veel makke schapen in een hok… en dan het ruime sop.

Melchior gaat pappa toch missen en elke dag bellen. Noëlle zegt dat pappa hun over 4 weken al komt halen met het vliegtuig om vakantie te vieren in Riga, dat duurt dus niet lang. Sophia vindt het maar niks, dochter op zee, liever niet varen in de nacht en héél voorzichtig zijn.

Eindelijk klaar?

27 april 2010

Dit weekend grote slag gemaakt. De schier eindeloze rij met klussen nadert haar einde. Dit jaar hebben we het grondig aangepakt. Dingen die loszitten, niet netjes weggewerkt zijn, net niet helemaal goed functioneren, gebruiksaanwijzing kennen, toch wel eens wat water veroorzaken in de boot (jakkes); voor zover mogelijk is alles hersteld. Dat kost veel tijd en moeite. Was het dat nu waard?

De storing van de kompasverlichting opsporen? We kunnen ook varen op de plotter…. Kost halve dag, controleren of de lampjes het nog doen (compas demonteren), alle kabels controleren (plafonds kaartentafel, kajuit, keuken, badkamer loshalen…), de aansluiting achter het instrumentenpaneel controleren, tsja, daar zat iets niet meer goed sinds de wijziging in instrumenten… De bootbezitters kennen het dilemma. Heb ongeveer 40 uur besteed aan klein gemier, koop een boot en klus je dood zeggen ze dan.

Ben toch blij dat ik alle kleinigheden heb gedaan, hele zomer lol van denk ik.

De overige avonden deze week poetsen en dan vrijdag het water in. Testen of ie niet lekt en of alles werkt naar behoren.

Vanavond de boot in de kraan laten hangen, zodat het zwaard uit de zwaardkast kan komen voor onderhoud. Schuren en Primacon primer opbrengen. De anti fouling gebeurd vlak voor te water laten. Wil er graag zeker van zijn dat er geen dikke pokken zijn die ervoor zorgen dat het zwaard straks klemt en niet meer uit wil vallen, juist als het nodig is…

Het zwaard is wel aan onderhoud toe, maar het valt mee volgens omstanders, wel eens veel erger gezien.. zo ziet ie er dus uit, het zwaard van een Feeling 920. Klein diep en scherp zwaard uit relatief grote doos, veroorzaakt door o.a.  ruimte die klapmechanisme in neemt. Het zwaard komt in de kajuit omhoog in een doos waaroverheen de tafel gebouwd is.

De Calenture…

8 april 2010

The term calenture is described as:

‘Tropical fever or delirium suffered by sailors after long periods away from land, who imagine the seas to be green fields and desire to leap into them.’

Het is een Feeling 920 met kielmidzwaard van de werf Kirie.