Zelf heb ik wel eens vaker een nacht op zee gevaren, maar dan meestal met een wat grotere bemanning, zodat je om de beurt met 2 man de wacht kunt lopen. Nu we samen zijn moeten we het ook samen doen en in de praktijk dus om de beurt alleen.
Chantal ziet s’ nachts lang niet alles, bovendien kan ze alles nog niet volledig duiden (vuurtorens, navigatie verlichting andere schepen, lichtboeien, lichtlijnen, AIS informatie, laptopnavigatie). Overdag doet zij meestal de besturing van het schip en doe ik de navigatie, het werk op dek en de zeilen, nu we in de nacht varen moet ze dat of zelf doen terwijl ze er nog niet zo heel erg ervaren in is of mij toch wakker maken. Ik vind het niet erg om weinig te slapen, kan ook wel een nacht zonder slaap, met hier en daar overdag, ’s avonds of in de nacht een uurtje of twee slaap red ik het wel.
Beiden hebben we ons dus niet verheugd op de noodzaak om soms toch een nacht door te varen. De afstand van Hel (Polen) naar de eerste haven die we kunnen en mógen aanlopen (we gaan Rusland / Kaliningrad immers niet aandoen), Kleipeda (Litouwen) is 120 nm, iets meer dan 200 km. Dat is ongeveer 22 uur varen.
De weersvoorspelling is relatief gunstig. Een klein gedeelte bezeild, geen buien of onweer, geen harde wind, wel mogelijk windstilte of weinig wind tegen en dus veel motoren. Daaraan zijn we inmiddels gewend dus we gaan!
We zijn om 11.30 uit Kaliningrad vertrokken en om 9.30 in Kleipeda aangekomen. Een groter deel van de tocht dan verwacht was goed te bezeilen, zodat we de windvaan weer konden gebruiken. Een stuk motorsailen en een stuk zonder wind gewoon op de motor.
Spannend, om onder Rusland door te varen. De landsgrenzen van Rusland lopen tot ver op zee door. De Russen staan er om bekend dat ze de reguliere 12 nm (20 km) territoriale wateren niet voldoende vinden, dus houden we zoals aanbevolen in onze bijbel (Vaarwijzer Oostzee René Vleut) minimaal 15 nautic mijl aan (1nm = 1.852 km), in onze praktijk 16.5 nm. Nu even wat exacte informatie voor mensen die dit ook gaan doen.
We zijn de grens van Rusland zo laat mogelijk overgestoken, pas boven de op de kaart gemarkeerde 116º lijn in de aanloop naar Baltysk. We hebben de aan de kust parallel lopende lijnen 180º en 197º niet gekruisd. Na het passeren van Kaap Taran hebben we koers gezet naar Litouwen (daar ruim buiten gebied EYD-18 gebleven omdat daar op dit moment oefeningen mogelijk zijn).
We blijven buiten de gebieden No 159, No 111, No 352, No 163 en No 161 (entry prohibited, precautionary area, firing danger area, former mine danger area e.t.c.). Maar we blijven niet buiten al die gebieden. Dat kan niet, het hele zeegrondgebied van Rusland heeft bijzondere bestemmingen en bepalingen en omvaren zou te lang duren. Op de website over de DWD Navtex berichten (hebben geen Navtex aan boord, achteraf toch gemoeten…) hebben we uitgezocht dat er geen schietoefeningen zijn in de gebieden die wij doorkruisen (No 130, No 65/65a, No 117/117a). Voor ons vertrek hebben we van het Russische ministerie van zeevaart begrepen dat Navtex de enige informatiebron is voor dit soort informatie in Russische wateren.
We hebben geen contact opgenomen met de Russische kustwacht, daar zijn geen instructies voor als de territoriale wateren niet bevaren worden, wij hebben er voor gekozen om in stilte te passeren. We hebben niet opgeroepen, zijn niet opgeroepen, hebben niet gehoord dat anderen dat wel deden of werden opgeroepen door de autoriteiten. We zijn niet aangesproken door de Russische marine, pas vanaf het passeren van Kaap Taran zijn we aan de horizon gevolgd door een groter schip, vermoedelijk een patrouillevaartuig. Bij het passeren van de grens met Litouwen bleef het schip daar achter.
Al met al is de passage van dit gebied nautisch het spannendste onderdeel van de trip. Ook qua weer kan het hier spoken, net als in de Duitse bocht. Op de rest van onze tocht verwachten we geen vergelijkbaar ingewikkelde onderdelen qua varen.
Bij onze aankomst in Kleipeda, een serieuze haven, komt een groot Containerschip naar buiten, we zien hoe de loods opgehaald wordt. Direct na ons vaart een groot cruiseschip naar binnen, zie ook volgende blog.
Op het havenhoofd passeren we een grote kolonie Aalschovers, die hadden we sinds het Lauwersmeer nauwelijks nog gezien, bij gebrek aan tropische dieren wat plaatjes van de Alken.
(disclaimer, deze informatie is niet bedoeld voor navigatie doelen, we aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid)
Rondje Oostzee met de Calenture! 
17 juli 2010 om 16:11 |
Je zou je eigen schip ook eens moeten fotograferen, kunnen we ook eens zien dat je met je eigen zeiljacht op stap bent.
18 juli 2010 om 13:38 |
Dat zullen we doen, maar we zijn hier echt hoor!