Rondje Oostzee met de Calenture!

Voorafgaand aan onze reis hebben we samen vaker langere dagtochten gemaakt, maar geen lange vaar reis van meerdere dagen of zelfs weken achter elkaar.
Wat is een prettige reisafstand per dag, we wisten het niet. In reisverslagen en andere blogs zien we heel verschillende tempo’s. Mensen die onze beoogde reis doen in 3 weken, uit en thuis. Maar ook mensen die 25 – 35 nm (46,3 – 64,8 km) per dag voldoende vinden en de tocht in meerdere jaren doen, waarbij ze de boot laten overwinteren.

Vooraf hebben wij gedacht dat tussen de 50 en 70 mijl per dag haalbaar moet zijn. Dat komt neer op tussen de 10 en 14 uren.

Het blijkt dat de zwaarte van de tocht sterk afhangt van de omstandigheden. Natuurlijk is een toch zwaar bij veel deining, harde wind- kou of regen. Het blijkt dat ook heel belangrijk is of een route goed bezeild is of niet. Wij hebben veel lichte tegenwind gehad, veel motorsailen en kruisen dus. Dat motoren, dat blijkt vermoeiend te zijn. Een tocht van 12 uur onder zeil op de windvaan, dat is heel prima te doen. Na 8 uur op de motor zijn we er vaak al wel klaar mee.

De vermoeidheid die ontstaat na enkele dagen varen hebben we onderschat. Voortdurend scherp zijn, letten op; scheepvaartroutes, scheepvaartverkeer, tonnen, schietgebieden, ankerplaatsen, visnetten, zeilvoering en ondieptes, maakt dat langdurig varen best vermoeiend is. De deining doet wel iets met ons, het maakt loom, het lichaam wordt moe.

We hebben ook overdag vaak wel even geslapen. Vooral Chantal dacht vooraf dat ze dit niet zou kunnen. We hebben het reizen per boot moeten leren. Geleerd dat als je moe bent en het even kan, dat je dan je slaapje moet pakken, om de beurt natuurlijk.

Bij de planning zijn we er van uitgegaan dat we best regelmatig enkele dagen achter elkaar kunnen varen. Afgewisseld met een of meer waldagen er tussen. Dat blijkt in de praktijk best een opgave te zijn.

Over het algemeen hebben we na iedere lange vaardag behoefte aan tenminste een waldag. We hebben onze waldagen goed gebruikt, om dingen te bekijken, steden te bezoeken of om van de natuur te genieten. Vooral in het tweede deel van de reis hebben we vaak minder zin gehad om iets te gaan zien. We hebben dan al zoveel steden en toeristencentra bekeken, we zijn niet meer bang om iets te missen en genieten vaak liever van de natuur.

Een korte afstand varen kan niet altijd. Langs te kust van Polen en de Baltische staten is er vaak gewoon een bepaalde afstand die afgelegd moet worden tot de volgende veilige haven. Eentje overslaan betekent dan al snel een lange dag.

We hebben ook vaak doorgevaren tot in de avond, of de nacht. Vooraf heeft Chantal hier erg tegen op gezien. We hebben een taakverdeling aan boord. Chantal doet vaak het roer, ik doe de zeilvoering, navigatie en routeplanning, het werk op dek en eten & drinken onderweg. We willen voorkomen dat de man alles doet, de vrouw meegaat als passagier die de inwendige mens verzorgd, een traditioneel rollenpatroon dat leidt tot minder vaarplezier bij beiden. Bij een nacht doorvaren moet alles door een persoon gedaan worden als de ander slaapt. Chantal had vooraf minder ervaring met GPS navigatie op de laptop, voorkomen van aanvaringskoersen (AIS) en de zeilvoering. Niet zo aantrekkelijk, die nacht doorhalen als je niet precies weet hoe alles moet en manlief misschien wel niet wakker te krijgen is….

Gelukkig slaap ik als een kat, met het spreekwoordelijke ene oog open, als er iets is dan hoor ik dat aan de geluiden uit de kuip, van de zeilen of uit gemopper achter de kaartentafel…. Helpen we even en slapen we weer door. Met één uur slaap per 4 uur kom ik een heel eind. Veel mannen kunnen dat wel denk ik. Maar de tijd tussen 01.00 en 0.500 is een moeilijke periode… stiekum ook wel eens 10 minuten de ogen gesloten onder de wacht. Tijdens de reis is tijd genoeg om alles uit te leggen, dus na een paar weken kent het varen geen geheimen meer. Het nachtvaren is op dit moment nog steeds geen hobby van Chantal, maar soms moet het wel, om een oversteek te maken of om mijlen te maken.

Wij hebben ervaren dat we ons moeten instellen op het reizen per boot. Voor ons doen vroeg naar bed gaan en vroeg opstaan, een bootgewoonte waar we eerst wat lacherig over hebben gedaan, maar we uiteindelijk zelf ook hebben overgenomen. Slapen als het kan, om de beurt een tukkie doen. Ook overdag echt aflossen, zodat de ander echt even niets hoeft te doen. Kortere tochten plannen, tussen de 6 en de 9 uur is ideaal. Na een lange tocht altijd een waldag, ideaal misschien wel twee, één om iets te zien, de ander om weinig te doen. Wij hebben een doel, de kinderen ontvangen in Riga, dat maakt dat we een bepaald traject moeten volgen en een planning moeten aanhouden. Onze beoogde route vraagt om een reistijd van 12 weken. Echt vrij zijn, een route kiezen die bezeild is, heeft veruit de voorkeur. Varen zonder planning is echt het summum!

This entry was posted on 16 september 2010 at 21:10 and is filed under Tochtvoorbereiding, Zeezeilen. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.